Oligosen 33 9 milyon yıl öncesi ile 23 01 milyon yıl öncesi arası yaklaşık 10 milyon yıl süren son Paleojen devresi ikli

Oligosen, 33,9 milyon yıl öncesi ile 23,01 milyon yıl öncesi arası yaklaşık 10 milyon yıl süren, son Paleojen devresi. İklimdeki soğuma, deniz seviyesindeki düşme ve dolayısıyla kuraklık, dönemin belirgin özellikleridir.

Oligosen

33,9 - 23,03 myö

PreЄ

Kronoloji

−65 —

–

−60 —

–

−55 —

–

−50 —

–

−45 —

–

−40 —

–

−35 —

–

−30 —

–

−25 —

–

M
Z

S
e
n
o
z
o
y
i
k

Kretase

P
a
l
e
o
j
e
n

Neojen

P
a
l
e
o
s
e
n

E
o
s
e
n

O
l
i
g
o
s
e
n

İpresiyen

Lütesiyen

Bartoniyen

←

İlk Antarktik kalıcı buz örtüleri

←

K-Pj kitlesel
yok oluşu

2018 itibarıyla Paleojen'in Uluslararası Stratigrafi Komisyonu'na göre alt bölümleri.
Dikey eksen ölçeği: milyon yıl önce.

Etimoloji

Onaylanmış isim

1978

Kullanım bilgisi

Gök cismi

Dünya

Bölgesel kullanım

Küresel (ICS)

Kullanılan zaman çizelgesi

ICS Zaman Cetveli

Tanım

Kronolojik birim

(Devre)

Stratigrafik birim

Zaman aralığının resmîyeti

Resmî

Alt sınırını belirleyen

Plankton benzeri deliklilerden ve 'nın

Alt sınır KSKN

Massignano taş ocağı kesiti, , Ancona, İtalya
43°31′58″N 13°36′04″E / 43.5328°K 13.6011°D

KSKN onayı

1992

Üst sınırını belirleyen

Manyetik kutupsallık C6Cn.2n'nin tabanı.
Plankton benzeri bir delikli olan 'nin ilk ortaya çıkışı (yaklaşık olarak).

Üst sınır KSKN

Lemme-Carrosio Kesiti, Carrosio, İtalya
44°39′32″N 8°50′11″E / 44.6589°K 8.8364°D

KSKN onayı

1996

Atmosfer ve iklim verileri

Avustralya ve Güney Amerika'nın Antarktika'dan ayrılmasıyla, dev kıta Gondvana'nın son kalıntısı da tarihe karışır. Hindistan'ın Asya ile çarpışmasıyla, tektonik ve volkanik etkinlikte artış olur.

Oligosen'de, iklimde görülen belirgin soğuma devreye damgasını vurur. Pek çok hayvan ve yaşam alanı soğumadan etkilenir. Himalayalar'ın yükselmeye başlamasının bu soğumaya neden olduğu ya da soğumayı hızlandırdığı düşünülüyor. Soğumayla birlikte Senozoyik boyunca ilk kez Antarktika üzerinde buzullar oluşur. Düşen deniz seviyesi, plankton sayısında ve çeşitliliğinde bir düşüşe ve kıtalar üzerinde kuraklığa neden olur. Tropik ormanlar ekvatora doğru çekilirken, yerlerini yaprağını döken ılıman iklim ormanlarına bırakır. Oligosen'de çiçekli bitkilerin modern biçimlerinin çoğu ortaya çıkıp yaygınlaşır. Yeni ortaya çıkan çiçekli bitkilerden en önemlisi otlardır. Asya'nın kurak iç kesimlerinden başlayarak yayılan otlarla, ilk otlak alanlar oluşur.

Gelişmiş sindirim sistemine sahip ilk çift toynaklılar ancak Oligosen'de ortaya çıkar. Bu sindirim sistemi onlara lifli ve sindirimi zor otlarla beslenmede büyük avantaj sağlar.

Güney Amerika'da, eteneli memelilerin yokluğunda, tamamen farklı bir memeli faunası evrilir. Kıtada tembel hayvanlar, armadillolar gibi dünyanın geri kalanından tamamen farklı otçullar ve keseli yırtıcılar yaşıyordu.

Eosen'in en büyük hayvanları tek toynaklılardı. Bu dönemde yaşayan, Orta Asya'nın dev rhinocerotoidi Paraceratherium, yaşamış en büyük karasal memelidir; Mezozoyik'in kimi sauropodlarıyla denk olan, bu 25 ton ağırlığındaki devler, Orta Miyosene kadar Asya'da varlıklarını sürdürdüler. Bu arada Afrika'da, fillerin ataları ve gergedan benzeri hayvanlar dev boyutlara ulaşır. Asya ve Kuzey Amerika'da, dev Brontotherler ve dev domuzlar olan lar vardı. Kuzey kıtaları arasındaki bağlantılar, hayvanların kıtalar arasında serbestçe dolaşmasını sağlıyordu. Kendine özgü keseli faunasıyla Avustralya'da da bu dönemde memeli çeşitliliği artar.

Bu alışılmadık memelilerin yanı sıra kedigiller, köpekgiller, geyikler, atgiller, gergedanlar, domuzgiller ve devegiller Oligosen'de çeşitlenir.

Ayrıca bakınız

Jeolojik devirler

Kaynakça

^ Zachos, J. C.; Kump, L. R. (2005). "Carbon cycle feedbacks and the initiation of Antarctic glaciation in the earliest Oligocene". Global and Planetary Change. 47 (1): 51–66. Bibcode:2005GPC....47...51Z. doi:10.1016/j.gloplacha.2005.01.001.
^ "Uluslararası Kronostratigrafik Çizelge" (PDF). www.stratigraphy.org. Uluslararası Stratigrafi Komisyonu.
^ Silva, Isabella; Jenkins, D. (September 1993). "Decision on the Eocene-Oligocene boundary stratotype" (PDF). Episodes. 16 (3): 379-382. doi:10.18814/epiiugs/1993/v16i3/002 . 11 Ocak 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.
^ Steininger, Fritz F.; M. P. Aubry; W. A. Berggren; M. Biolzi; A. M. Borsetti; Julie E. Cartlidge; F. Cati; R. Corfield; R. Gelati; S. Iaccarino; C. Napoleone; F. Ottner; F. Rögl; R. Roetzel; S. Spezzaferri; F. Tateo; G. Villa; D. Zevenboom (1997). "The Global Stratotype Section and Point (GSSP) for the base of the Neogene" (PDF). Episodes. 20 (1): 23-28. doi:10.18814/epiiugs/1997/v20i1/005 .

[Zachos2k5-1] Zachos, J. C.; Kump, L. R. (2005). "Carbon cycle feedbacks and the initiation of Antarctic glaciation in the earliest Oligocene". Global and Planetary Change. 47 (1): 51–66. Bibcode:2005GPC....47...51Z. doi:10.1016/j.gloplacha.2005.01.001.

[2] "Uluslararası Kronostratigrafik Çizelge" (PDF). www.stratigraphy.org. Uluslararası Stratigrafi Komisyonu.

[3] Silva, Isabella; Jenkins, D. (September 1993). "Decision on the Eocene-Oligocene boundary stratotype" (PDF). Episodes. 16 (3): 379-382. doi:10.18814/epiiugs/1993/v16i3/002 . 11 Ocak 2021 tarihinde kaynağından (PDF). Erişim tarihi: 13 Aralık 2020.

[Steininger_1997-4] Steininger, Fritz F.; M. P. Aubry; W. A. Berggren; M. Biolzi; A. M. Borsetti; Julie E. Cartlidge; F. Cati; R. Corfield; R. Gelati; S. Iaccarino; C. Napoleone; F. Ottner; F. Rögl; R. Roetzel; S. Spezzaferri; F. Tateo; G. Villa; D. Zevenboom (1997). "The Global Stratotype Section and Point (GSSP) for the base of the Neogene" (PDF). Episodes. 20 (1): 23-28. doi:10.18814/epiiugs/1997/v20i1/005 .